Ve yine uzun bir tatil sonrası Ä°stanbul’a, yine keÅŸmekeÅŸe, karmaÅŸaya, trafiÄŸe, insanların saygısız, düşüncesiz tavırlarına merhaba.

Tatil 9 günlük bir tatil olunca, yüksek oranla insanlar şehir dışına, yurt dışına çıkıp her şeyden uzaklaşmak, kışa girilmeden ele geçen bu son fırsatta dinlenmek rahatlamak istiyorlardı tabii. Ama haliyle bunun sonrası da bir o kadar bir kötü ve sancılı olabiliyor. Yaşayabileceğimiz en katmerli Pazartesi sendromundan bahsediyorum. Bunu da sağ olasın Zaytung hemen kaleme almış:

Bayram Sonrası Yine Acı Bilanço: Kazalarda Hayatını Kaybetmeyen Milyonlarca Çalışan, İşlerinin Başına Döndü

Ben de bu büyük fırsatı deÄŸerlendirme ÅŸansına nail olanlardandım. Memleketime, ailemin yanına gidip geldim ve bu sefer çok uzun süre kalamadığım için (9 günün 9’unu da kullanamadığım için) son dakikasına kadar kullanmaya karar verip bulabildiÄŸim alabildiÄŸim en geç otobüs biletini tercih ederek, daha önceleri dilimin yandığı son gün sendromuna katlanmaya karar verdim ve Pazar gecesi 23:45’e aldım bileti.

Pazar günü öğleden sonra NTV’nin canlı yayınında helikopterden çekilen görüntüler gerçekten ÅŸok ediciydi. Yalova Topçular feribot iskelesinde kimsecikler yoktu. Koskoca alan bomboÅŸtu. Hani böyle oradaki park alanı dolu olur, kuyruk giÅŸelerin bile dışına taÅŸar ya, yanına bile yaklaÅŸmıyor, yanlış görmediysem feribotlar sefere baÅŸlamak için kapasitenin dolmasını bekliyorlardı. Sadece bunu daha önce 1 belki 2 kere görmüşümdür o da toplamda gittiÄŸim 10’larca seferin yanında herhalde adının bile anılmasını gerektirmez. O derece bir ÅŸaÅŸkınlık kaplamıştı beni.

Bu görüntü fazlaca iştahımızın kabarmasına neden oldu. Hiç böyle bir tablo beklemiyorduk. Ben kendimi 8 saatlik bir yolculuğa hazırlamıştım bile, hedefim de uyuyabildiğim kadar uyumak olacaktı. 🙂

Ä°lk olarak kardeÅŸim dönecekti akÅŸam üstü gibi. Ä°lk önce onun raporunu bekledim. Tam prime-time’da gittiÄŸi için o geçerken kalabalık deÄŸilse, ben geçerken de kalabalık olmayacaktı büyük ihtimalle. Vee beklenen daha çok istenen, umulan gerçek oldu, umutlar iyice yeÅŸerdi. Aynı televizyonda gördüğümüz gibi yollar, feribot tertemizdi, kimsecikler yoktu ortada. Hiç bekleme yapmadan varabilmiÅŸti Ä°stanbul’a.

Bunun sevinciyle beraber topladım valizimi. Yol yorgunluğunu, eğri büğrü oturmayı, uykusuz kalmayı hep gözümde büyüten ben, heyecanlanmıştım bu sefer.

Derken, yolculuk saati geldi, vedalaşıldı, otobüse binildi. Ä°lk olumsuzluk hemen göze çarptı, daha ÅŸehirden çıkmadan yoÄŸun bir sis baÅŸladı. Ama yollar o kadar boÅŸtu ki, bu bile yavaÅŸ gidilmesini gerektirmedi. Yolda verilen molalar haricinde, gecikme yaÅŸamadan Topçular’a geldik ve ve ve baÅŸarmıştık! BomboÅŸtu iskele ve feribotlar yanaÅŸmış yolcuları bekliyordu hareket etmek için. Tabii hemen biz de yerimizi aldık. Hatta ilk defa feribot kapasitesi dolmadan, yarı boÅŸken hareket ettik. Düşünün artık ne kadar süredir bekliyormuÅŸ feribot.

Zaten sonrasında da bir trafik olmuyor, hızlıca Ä°stanbul’a, terminale vardık. Ve böylelikle bu sefer de Åžehr-i Ä°stanbul’a olan yolculuÄŸum tamamlandı. En baÅŸta da söylediÄŸim gibi hoÅŸ geldim keÅŸmekeÅŸe, karmaÅŸaya, kalabalığa ve en kötüsü de saygısızlığa ve düşüncesizliÄŸe.

Bu yazı toplamda 2651, bugün ise 2 kez görüntülenmiş.